هیچ دارو یا روش درمانی وجود ندارد که بتواند عارضه تنگی کانال نخاعی را درمان کند. روشهای غیر جراحی و محافظه کارانه اولین گام برای کنترل علائم خفیف تا متوسط تنگی کانال نخاعی است.
با این حال، اگر شما دچار درد شدید ناتوان کننده و اختلال جدی در راه رفتن هستید، ممکن است توصیه پزشک شما انجام عمل جراحی باشد.
درمان غیرجراحی
مراقبت از خود
مهم‌ترین نکته در مورد مراقبت از کمر، قراردادن بدن خود در وضعیت صحیح و نگه داشتن ستون فقرات در یک راستا می‌باشد. قوس کمر بخش اعظم وزن بدن را تحمل میکند، بنابراین هم ترازی مناسب این بخش می‌تواند از آسیب به مهره‌ها، دیسک‌ها و سایر بخش‌های ستون فقرات جلوگیری کند. ممکن است شما نیاز به اصلاح حالت‌های بدن مانند ایستادن، نشستن و عادات خواب خود، همچنین نیاز به یادگیری روشهای صحیح بلند کردن اجسام و خم شدن داشته باشید. همچنین شاید بتوانید با ترک مصرف سیگار و حفظ وزن متناسب با قد و فرم بدن خود، روند پیشرفت تنگی کانال نخاعی را کندتر سازید.
فیزیوتراپی
هدف از انجام فیزیوتراپی کمک به بازگشت شما به سطح فعالیت کامل در سریع‌ترین زمان ممکن است. فیزیوتراپ‌ها می‌توانند وضعیت مناسب بدن و تکنیک‌های بلند کردن اجسام و راه رفتن را به شما آموزش دهند. آن‌ها در انجام حرکات مخصوص برای تقویت عضلات پشت، ساق پا و شکم، شما را همراهی می‌کنند، همچنین شما را به کشش و افزایش انعطاف پذیری ستون فقرات و پاها تشویق می‌کنند. ورزش و تمرینات تقویتی، عناصر کلیدی درمان شما هستند و باید بخشی از برنامه همیشگی زندگی شما باشند. البته هر برنامه ورزشی جدید را حتما" تحت نظر پزشک انجام دهید.
تمرینات ورزشی برای بهبود تنگی کانال نخاع کمر
این تمرینات، تقویت کننده عضلات خم کننده ستون فقرات (رو به جلو) هستند. با استفاده از دو تمرین از ورزش‌هایی که برای تقویت کمر مورد استفاده قرار می‌گرفت، میتوانید کشش عضلات پشت کمر و سایر بافت‌های نرم نگهدارنده ستون فقرات در موقعیت خمیده به پشت را، انجام دهید. این کشش‌ها معمولا" در یک وضعیت آرام و راحت به مدت ۳۰ ثانیه انجام می‌شود، بدون اینکه باعث تحریک درد کمر یا ساق پا گردد.
خم کردن پشت. به راحتی درحالت طاقباز، در حالی که سرتان رو به بالا است، بر روی یک سطح نرم دراز بکشید، سپس به آرامی هر دو زانو را به سمت قفسه سینه بکشید تا زمانی که این کشش برایتان راحت باشد. پس از ۳۰ ثانیه، به آرامی به موقعیت شروع بازگردید. این عمل را ۳ الی ۶ بار تکرار کنید. به عنوان یک حرکت جایگزین، سعی کنید فقط یک زانو را به سمت شانه مخالف بکشید تا زمانی که این کشش برایتان راحت باشد. پس از ۳۰ ثانیه، به آرامی به موقعیت شروع بازگردید. این عمل را ۳ الی ۶ بار تکرار کنید.
خم کردن پشت. روی یک سطح نرم بنشینید و بر روی دست‌ها و زانوهای خود خم شوید. درحالتی که بر روی پاشنه‌های خود نشسته‌اید، کمر را خم کنید و سینه خود را به سمت پایین و نزدیک به کف برسانید و بازوها را به سمت جلو بکشید. نباید روی پاشنه‌ها به سمت بالا یا پایین بجهید. پس از ۳۰ ثانیه، به آرامی به موقعیت شروع بازگردید. این عمل را حدود ۳ الی ۶ بار تکرار کنید.
استقامت عضلات شکم و عضلات مرکزی. بر روی یک سطح نرم به حالت طاقباز دراز بکشید، هر دو زانو را خم کرده و پاها را صاف بر روی زمین قرار دهید. عضلات شکم را منقبض کنید. به آرامی یک پا را از روی زمین حدود ۱۰ الی ۱۵ سانتی‌متر بالا ببرید و تا ۵ الی ۱۰ ثانیه در آن موقعیت نگه دارید. به تدریج این زمان را تا ۳۰ ثانیه افزایش دهید. به موقعیت شروع بازگردید. این عمل را حدود ۳ الی۶ بار تکرار کنید.
کشش پشت. به راحتی بر روی یک سطح نرم در حالت طاقباز دراز بکشید. در حالی که کمر خود را کاملا" بر سطح زمین چسبانده‌اید، عضلات انتهای کمر و باسن را منقبض کنید. ۵-۱۰ ثانیه در این موقعیت بمانید. به آرامی یک پا را از روی زمین بلند کنید و نگه دارید. به تدریج این زمان را تا ۳۰ ثانیه افزایش دهید. به موقعیت شروع بازگردید. این عمل را حدود ۳ الی۶ بار تکرار کنید.
درمان دارویی
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند آسپرین، ناپروکسن (Aleve ، Naprosyn) و ایبوپروفن (موترین، ناپرین، آسپرین) به منظور کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌شود.
داروهای ضد درد، مانند استامینوفن (تایلنول)، می‌تواند درد را کاهش دهد اما اثرات ضد التهابی NSAID را ندارد. استفاده طولانی مدت از داروهای مسکن NSAID ممکن است موجب زخم معده و همچنین مشکلات کلیه و کبد شود.
داروهای استروئیدی، می‌تواند برای کاهش تورم و التهاب اعصاب تجویز شود. این داروها به صورت خوراکی (به صورت بسته مدرول) با کاهش تدریجی دوز در طی یک دوره ۵ روزه مصرف می‌شوند. مزیت استفاده از آن‌ها تسکین درد در یک دوره ۲۴ ساعته است. در صورت درد شدید ممکن است تزریق استروئید به منطقه تنگی نخاعی و فشردگی عصب برای شما تجویز شود.
تزریق استروئید اپیدورال، این روش با حداقل تهاجم و شامل تزریق کورتیکواستروئید و عامل ضد درد بی‌حس کننده به فضای اپیدورال ستون فقرات برای کاهش تورم و التهاب اعصاب نخاعی است. حدود ۵۰ درصد از بیماران پس از تزریق اپیدورال، کاهش درد را احساس خواهند کرد، اما این تاثیرات موقتی خواهد بود. اگر تزریق استروئید مفید واقع شود، میتوان آن را تا ۳ بار در سال انجام داد.
تزریق مفاصل فاست: این روش با حداقل تهاجم و شامل تزریق کورتیکواستروئید و عامل ضد درد بی‌حس کننده به مفصل فاست، یا در داخل کپسول مفصلی و یا در بافت‌های اطراف کپسول مفصلی می‌باشد.
کایروپراکتیک
یک روش درمان برای تنظیم ستون فقرات است که با اعمال فشار، استخوان‌ها را با یکدیگر همتراز و منطبق میکند و باعث می‌شود مفاصل به حرکت طبیعی خود بازگردند. حرکت طبیعی باعث کاهش درد، سفتی یا گرفتگی عضلانی می‌شود، همچنین عملکرد سیستم عصبی و سلامت کلی را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این تشکیل بافت اسکار (که می‌تواند منجر به سفتی و تخریب عضلات شود) را کاهش می‌دهد.
درمان کلی نگر
برخی از بیماران تمایل دارند از روشهای درمانی کلی نگر مانند طب سوزنی، طب فشاری، مکمل‌های غذایی و بیوفیدبک استفاده کنند. این درمان‌ها برای تنگی کانال نخاعی می‌توانند در یادگیری مکانیسم‌های مقابله‌ای برای مدیریت درد و همچنین بهبود سلامت کلی شما مفید باشند.
روشهای درمان با جراحی
جراحی بسته
در جراحی تنگی کانال کمری روش جراحی بسته کمر از پیشرفته‌ترین تکنولوژِی برای درمان تنگی کانال نخاعی و درد ناشی از اختلالات ستون فقرات استفاده می شود. به طور کلی هدف از جراحی بسته کمر، برطرف کردن فشار وارده به شاخه‌های عصبی در ستون فقرات است.
در جراحی بسته، برای برطرف کردن تنگی کانال نخاعی، ماده شیمیایی خاصی به داخل دیسک تزریق می شود که باعث تغییری در ساختار مولکولی داخل دیسک و سبب کاهش فشار داخل دیسک و جمع شدن قسمت بیرون زده دیسک می‌شود تا بدین صورت، تنگی کانال نخاعی برطرف شود.
جراحی باز
جراحی درمان تنگی کانال نخاعی کمر شامل رفع فشار، برطرف کردن زائده غیرطبیعی استخوانی، کاهش فشار وارده و فشردگی اعصاب نخاعی می‌باشد. یکی دیگر از اهداف عمل جراحی، ایجاد ثبات در بخش ناپایدار ستون فقرات است که سبب تشدید تنگی کانال نخاعی می‌گردد.