داروهای ترک کامل گناه چند روزه است؟!
در روایات آمده که هر کس چهل روز در تمام کارهایش اخلاص داشته باشد و آنها را برای رضای خداوند انجام دهد، خداوند حکمتش را در قلب او استوار و بر زبانش جاری می سازد.
باید بدانیم دارویی برای ترک گناه وجود ندارد، گناه هم مثل هر درد دیگری اگر پیشگیری شود خیلی بهتر از درمان است، چرا که اگر آلوده شدیم در مقابل میکروب شیطان و باکتری های نفس ضعیف می شویم.
باید بهداشت معنویمان را رعایت کنیم، شیطان دشمنی است که تا لحظه مرگ هم دست از سر ما بر نمیدارد تا فرصتی پیدا می کند حملاتش آغاز می شود.
موقعى که انسان در حال احتضار قرار مى گیرد و نزدیک است جان از بدنش مفارقت کند، شیطان با فرزندان و یاران خود بر بالین او حاضر مى شوند و تلاش مى کنند تا با حیله هاى مختلف ایمان او را گرفته و آن را از چنگش بیرون آورند و این سخت ترین حالت براى محتضر است .
از امام صادق علیه السلام نقل شده است: هیچ انسانى نیست مگر این که در هنگام مرگ شیطان یکى از مأمورین خود را نزد او حاضر مى کند تا وى را وسوسه کند و در دینش به شک اندازد و او را به کفر بکشانند. این وسوسه ادامه دارد تا این که روح از بدن او خارج شود. اگر ایمان محتضر سست و عاریه اى باشد، شیطان به آسانى آن را از او مى گیرد و کافر از دنیا مى رود. و اگر محتضر از مو منان حقیقى باشد، شیطان نمى تواند بر او غالب شود و دین و ایمانش را بگیرد.
سپس فرمود: هرگاه یکى از شما بر بالین شخصى از کسان خود رفتید که مرگش فرا رسیده است، شهادتین را به او تلقین کنید تا شیطان به او دست نیابد. (لئالى ، ج 5، ص 6. من لایحضره الفقیه ، ج 1، ص 183. از چهار جلدى ها، روضة المتقین ، ج 1، ص 342)
چگونه درمان شویم؟!
با همه آنچه از گناه و عامل آن گفتیم باید بگوییم ترک گناه کار غیر ممکنی نیست، راه های بسیار زیادی برای مقابله با آن هست.
1. هیچ بنده ای ایمان به خداوند و یا ذکر خدا را، چهل روز خالص نمی کند مگر این که خداوند او را نسبت به دنیا بی رغبت و بر درد و درمان آن بینا می کند و حکمتش را در قلب او استوار و بر زبانش جاری می سازد.[1]
2. هر که چهل روز، لقمه حلال بخورد، دل او نورانی می شود[2].
از امام صادق علیه السلام نقل شده است : هیچ انسانى نیست مگر این که در هنگام مرگ شیطان یکى از مأمورین خود را نزد او حاضر مى کند تا وى را وسوسه کند و در دینش به شک اندازد و او را به کفر بکشانند. این وسوسه ادامه دارد تا این که روح از بدن او خارج شود..
3. آدم، پس از هبوط از بهشت و داوود برای ترک اولی، چهل شبانه و روز در حال توبه و انابه بودند[3].
و موارد دیگر، که بیانگر تأثیر عدد چهل در کمال وجودی، اخلاقی، و محو آثار بد اعمال، در آدمی می باشد.
2) شکی نیست همان گونه که تکرار یک عمل باعث رسوخ آن در روح و جانش می شود، و به گفته ی عالمان اخلاق، ملکات و صفات ثابت را موجب می شود، ترک عمل نیز در مدت طولانی می تواند ریشه های نفسانی آن عمل را در روح انسان از بین ببرد و باعث شود تا انسان لذت آن گناه را فراموش کند به گونه ای که بازگشت دوباره به سوی آن گناه به راحتی صورت نگیرد.
3) انسان تا زمانی که در این دنیاست، از گزند آسیب های شیطان، در امان نیست.[4]
قرآن می فرماید: نفس، زیاد دستور دهنده به زشتی ها است، مگر این که رحمت الهی، شامل حال انسان شود.[5] به همین جهت ائمه(علیهم السلام) در پیشگاه ذات حق تعالی عرض می کردند: معبودا مرا یک لحظه به حال خودم وامگذار[6].
پس هیچ گاه نمی توان خود را مصون از گناه پنداشت.
4) هیچ گاه نباید از رحمت خداوند مأیوس بود.
لذا گناه هر چه تکرار شود، باز باب توبه مفتوح و باز است و همیشه باید به رحمت خداوند امیدوار بود[7].
پی نوشت ها:
[1] عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَا أَخْلَصَ الْعَبْدُ الْإِیمَانَ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً أَوْ قَالَ مَا أَجْمَلَ عَبْدٌ ذِکْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً إِلَّا زَهَّدَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الدُّنْیَا وَ بَصَّرَهُ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا فَأَثْبَتَ الْحِکْمَةَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَه (کافی، ج2، ص16)
[2] کیمیای سعادت، ج 1، ص 367.
[3] بحار، ج 5، ص 43.
[4] قاضی قضاعی، شهاب الاخبار، ح 709.
[5] وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسی إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّی إِنَّ رَبِّی غَفُورٌ رَحیم. (یوسف،53)
[6] کافی، ج2، ص524.
[7] لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُون. (یوسف، 87)
- ۹۸/۱۱/۰۵