محققان دریافته اند که می توانند با بررسی تصاویر MRI و ایجاد الگوهایی از بخش های مختلف مغز، شیوه جدیدی برای تشخیص افسردگی ایجاد کنند. زیرا طبق تحقیقات انجام شده، بخش های خاصی از شبکه عصبی مغز، در بیماری افسردگی تحت تاثیر قرار می گیرند.
در حال حاضر افسردگی با پرسش سوال از افراد در مورد احساسات آن ها یا چیزی هایی که دوست دارند، تشخیص داده می شود؛ اما در برخی از موارد متخصصان نمی توانند از این روش برای تشخیص افسردگی استفاده کنند؛ زیرا برخی از افراد نمی توانند به راحتی احساسات خود را بیان کنند و یا به خوبی نمی توانند با متخصصان سلامت روانی ارتباط برقرار کنند و مشکلات خود را با آن ها در میان بگذرانند.
دستگاه ام آر آی معمولا به شکل یک اتاقک کوچک است که تونلی در درون آن وجود دارد. تختی در جلوی این تونل قرار دارد که می تواند به درون آن حرکت کند.
برای انجام ام آر آی، بیمار روی تخت دراز می کشد و سپس به داخل تونل می رود.
همانطور که می دانیم در روش های تصویربرداری با اشعه ایکس مانند رادیوگرافی ساده و یا سی تی اسکن، بدن تحت تابش مقدار معینی از اشعه یونیزان قرار می گیرد که اگر از حد مشخصی بیشتر باشد، می تواند موجب اشکالاتی در کارکرد سلول ها شود، ولی در ام آر آی از اشعه ایکس استفاده نمی شود.
امواج مورد استفاده در ام آر آی از جنس امواج رادیویی و مغناطیسی هستند که ضرری برای بدن ندارند. این روش تصویربرداری دردناک نیست.در ام آر آی ابتدا بیمار در یک میدان مغناطیسی قوی قرار گرفته و سپس امواج رادیویی به سوی او تابیده می شوند.بافت های بدن در جواب به این موقعیت، امواج رادیویی دیگری را از خود ساطع می کنند.
با دریافت این امواج رادیویی که از بدن بیمار ساطع می شود و تحلیل این امواج توسط یک کامپیوتر پرقدرت، تصاویری بر روی مانیتور دستگاه ایجاد می شود که سطح مقاطعی از اندام مورد نظر را نشان می دهد.ام آر آی یک روش تصویربرداری دقیق و پرقدرت برای تشخیص مشکلات و بیماری های بافت های بدن است.
یکی از نقاط تمایز این روش با سی تی اسکن در این است که در ام آر آی تصاویر بافت های نرم مانند غضروف، تاندون، لیگامان، عصب و رگ ها بسیار واضح و دقیق دیده می شوند و این روش تصویربرداری برای تشخیص بیماری های این بافت ها مفید است.از ام آر آی بیشتر در بررسی مشکلات بافت های نرم بدن استفاده می شود، در حالی که سی تی اسکن بیشتر برای بررسی استخوان ها و آسیب های آن مفید است
دستگاه ام آر آی معمولا به شکل یک اتاقک کوچک است که تونلی در درون آن وجود دارد. تختی در جلوی این تونل قرار دارد که می تواند به درون آن حرکت کند.برای انجام ام آر آی، بیمار روی تخت دراز می کشد و سپس به داخل تونل می رود.در مدت انجام تصویربرداری، تخت بیمار در داخل تونل حرکت می کند. مدت تصویربرداری با ام آر آی طولانی تر از سی تی اسکن است و بیمار در مدت کار کردن دستگاه باید بی حرکت باشد، زیرا حرکت بیمار موجب می شود تا تصویر به دست آمده محو و غیر دقیق باشد.
در حین انجام ام آر آی ممکن است صداهایی از دستگاه شنیده شود که طبیعی است.ممکن است قبل از انجام ام آر آی، دارویی به بیمار تزربق شود. اگر بیمار به بعضی داروها حساسیت دارد، حتما قبل از تزریق دارو باید آن را به اطلاع پرسنل پزشکی حاضر در اطاق ام آر آی برساند. اگر بعد از تزریق، بیمار احساس بدحالی کرد، باید آن را فورا به پرسنل پزشکی اطلاع دهد.
قبل از ورود به اتاق ام آر آی، بیمار باید تمام وسایل فلزی را از خود دور کند، وگرنه ممکن است جذب مغناطیس دستگاه شوند.اگر در داخل بدن شما وسایل فلزی کارگذاشته شده است، باید قبل از انجام ام آر آی به پزشک خود اطلاع دهید.
MRI ممکن است برای کمک به تشخیص این بیماریها مورد استفاده قرار گیرد:
موارد کاربرد MRI بسیار زیاد است که در این جا فقط چند نمونه ذکر می شود:
ام آر آی از یک میدان مغناطیسی بسیار پرقدرت استفاده
میکند و اجسام فلزی در این میدان حرکت میکنند پس هیچ جسم فلزی نباید به
همراه بیمار وارد اطاق ام ار آی شود. بهتر است بیمار ساعت و جواهرات خود را
در منزل گذاشته و به همراه نیاورد.
در بعضی موارد آرایشی مواد فلزی وجود دارد پس به بیمار توصیه میشود از موارد آرایشی استفاده نکند. لباسی که بیمار به تن دارد نباید هیچ قسمت فلزی داشته باشد. بعضی دکمه ها و گیره ها فلزی هستند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا MRI برای اسکن کردن بدن برای دیدن آسیب های وارد شده انجام می شود. برای پیدا کردن مشکلات مربوط به بیماری های قلبی عروقی، تصویر برداری ستون فقرات، در سرطان و بسیاری از چیزهای دیگر و حتی در تشنج ها هم انجام می گیرد تا علت مشخص شود.
بسیاری از افراد از ام آر ای میترسند ولی نیازی به ترس نیست فقط لازم است قبل از ام آر ای نکاتی را رعایت کنید که میخوانیم.
ام آر آی از یک میدان مغناطیسی بسیار پرقدرت استفاده می کند و اجسام فلزی در این میدان حرکت می کنند پس هیچ جسم فلزی نباید به همراه بیمار وارد اطاق ام ار آی شود. بهتر است بیمار ساعت و جواهرات خود را در منزل گذاشته و به همراه نیاورد. در بعضی موارد آرایشی مواد فلزی وجود دارد پس به بیمار توصیه میشود از موارد آرایشی استفاده نکند. لباسی که بیمار به تن دارد نباید هیچ قسمت فلزی داشته باشد. بعضی دکمه ها و گیره ها فلزی هستند.
اجسام زیر نیاید به داخل اطاق ام آر آی بیایند:
– پول یا کارت اعتباری
– اجسام الکترونیک مانند تلفن همراه
– سمعک
– ساعت یا جواهرات
– کلید، سکه و یا قلم
– گیره های مو
– لباس هایی که حاوی دکمه، گیره، قلاب، زیپ و یا نخ هایی باشند که در آنها فلز وجود داشته باشد.
– کفش و یا کمریند
برای اطمینان از وارد نشدن اجسام فلزی به اطاق ام آر آی معمولا از بیمار میخواهند تا تمام لباس های خود را خارج کرده و یک دست لباس طبی یک بار مصرف به وی داده تا بر تن کند. سپس بیمار بدون هیچ چیز دیگری وارد اطاق ام آر آی می شود. با این وجود ممکن است به هر دلیلی اشیاء فلزی درون بدن بیمار باشند. پس از هر بیماری که قصد انجام ام آر آی دارد در مورد وجود اجسام زیر در بدن وی از او سوال می شود.
– پیس میکر
– دفیبریلاتور قلبی
– نورواستیمولاتور کلیپ یا گیره آنوریسم
– پیچ و پلاک یا دیگر اجسام فلزی که برای درمان شکستگی استخوان بکار رفته اند
– وسایل تزریق اتوماتیک دارو
– اجسام فلزی خارجی که قبلا در بدن وارد شده اند بخصوص در چشم
– تیر یا ترکش در بدن
– تاتو
– گیره فلزی دندان
– بعضی از انواع آی یو دی
– پچ های دارویی حاوی فلز
– اگر باردار هستید باید آن را به تکنیسن ام آر آی اطلاع دهید.
دستگاه ام آر آی معمولا به شکل یک اطاقک کوچک است که تونلی در درون آن وجود دارد. تختی در جلوی این تونل قرار دارد که میتواند به درون آن حرکت کند.
برای انجام ام آر آی بیمار روی تخت دراز میکشد و سپس به داخل تونل میرود. در مدت انجام تصویربرداری تخت بیمار در داخل تونل حرکت میکند. مدت تصویربرداری با ام آر آی طولانی تر از سی تی اسکن است. این مدت معمولا بین ۴۵-۱۵ دقیقه است. گاهی ممکن است این مدت تا یک ساعت هم طول بکشد. بیمار در مدت کار کردن دستگاه باید آرام و بیحرکت باشد. حرکت بیمار موجب میشود تا تصویر بدست آمده محو و غیر دقیق باشد.
در حین انجام ام آر آی بیمار میتواند به راحتی تنفس کند. البته ممکن است در لحظاتی تکنیسن از بیمار بخواهد تا چند لحظه نفس خود را نگه دارد.
در حین انجام ام آر آی ممکن است صداهای بلندی از دستگاه شنیده شود که طبیعی است و نباید موجب نگرانی بیمار شود. ممکن است قبل از انجام ام آر آی بر روی گوش های بیمار گوشی گذاشته شود تا صدای کمتری به گوش وی برسد.
شما در اطاق ام آر آی تنها هستید ولی تکنیسین ام آر آی شما را میبیند و صدای شما را میشنود. پس هر گاه به کمک احتیاج داشتید صحبت کرده و ان را میگویید.
ممکن است قبل از انجام ام آر آی دارویی به بیمار تزربق شود. اگر بیمار به بعضی داروها حساسیت دارد حتما قبل از تزریق دارو باید آن را به اطلاع پرسنل پزشکی حاضر در اطاق ام آر آی برساند. اگر بعد از تزریق بیمار احساس بدحالی کرد باید آن را فورا به پرسنل پزشکی اطلاع دهد.